หุ่นผ่านวัย

หุ่นให้ความรู้สึกสบายเรายังคิดถึงวันวัยเด็กของเราเมื่อเราชอบการแสดงหุ่นเชิดกับพ่อแม่ของเรา

หุ่นเป็นหนึ่งในรูปแบบเก่าแก่ที่สุดของความบันเทิงในโลก นอกจากการให้ความบันเทิงรูปแบบศิลปะนี้ยังมีการใช้ภาพเพื่อสื่อข้อความที่มีความหมาย หลายปีที่ผ่านหุ่นกระบอกได้กลายมาเป็นสื่อที่มีประสิทธิภาพของการสื่อสารตามที่เสนอความท้าทายให้จินตนาการของผู้ชมและความสามารถในการสร้างสรรค์ของผู้นำเสนอ ศิลปะนี้น่าจะถูก จำกัด อย่างน้อยในรูปแบบ, สีการออกแบบและการเคลื่อนไหวและในเวลาเดียวกันอย่างน้อยราคาแพงของทุกรูปแบบศิลปะภาพเคลื่อนไหว

Old Hindi Movie Songs

puppeteer เป็นคนงานแก้ไขเซื่องซึมวัตถุ -- หุ่นเชิด -- ในเวลาจริงเพื่อสร้างภาพมายาของชีวิต ขึ้นอยู่กับชนิดของหุ่นกระบอก, puppeteer อาจจะมองเห็นหรือซ่อนไว้จากผู้ชม ในปัจจุบันความบันเทิงให้ย้ายหุ่นในภาพยนตร์โดยใช้หยุดการเคลื่อนไหวที่หุ่นจะถูกย้ายเศษส่วนเล็ก ๆ ในระหว่างแต่ละเฟรม puppeteer สามารถใช้งานหุ่นเชิดทางอ้อมโดยใช้ของสตริง, แท่ง, สาย, และอิเล็กทรอนิกส์หรือโดยตรงด้วยมือของตนเอง บางรูปแบบหุ่น puppeteers ต้องทำงานร่วมกันเป็นทีมเพื่อสร้างตัวละครหุ่นเชิดเดียว

แต่เดิม Sub - ทวีปมีมรดกอันของหุ่นกระบอก ประวัติความเป็นมาของหุ่นกระบอกในวันที่ Sub - ทวีปกลับไปราว 5 ศตวรรษก่อนคริสต์ศักราช หุ่นแสดงให้เห็นในช่วงต้นได้กระทำที่นี่ส่วนใหญ่ที่มีธีมประวัติศาสตร์เรื่องราวของกษัตริย์เจ้าชายและวีรบุรุษ นอกจากนี้การเสียดสีทางการเมืองยังเป็นเรื่องที่ชื่นชอบ

portrayals ศาสนาในการพัฒนาหุ่นกระบอกในภาคใต้อินเดียกับการแสดงละครหุ่นเงาเรื่องจาก epics เช่นรามายณะและ Mahabarata นอกจากการจัดการกับรูปแบบศาสนา, หุ่นกระบอกอินเดียยังสื่อข้อความที่มีประโยชน์จาก Panchatantra และ epics ตำนานและประวัติศาสตร์อื่น ๆ puppeteers พื้นบ้านยัง exponents แบบดั้งเดิมของเรือ

การส่งผ่านช่องปากของผู้มีความรู้มั่นใจมากปิดประตูสภาพแวดล้อมที่คุ้นเคยที่ความลับของมืออาชีพที่ได้รับการส่งต่อไปจากรุ่นสู่รุ่น puppeteers พื้นบ้านเกือบทุกชนิดติดตามเชื้อสายของพวกเขาไปยังพื้นที่ต่างๆของราชาโดยเฉพาะอย่างยิ่ง Bikaner โดยทั่วไปพวกเขาถูกเรียก Pakhiwaas หรือ ÂÔ » « Õ พวกเขาจะเร่ร่อนจำนวนมากที่มี roamed รอบที่หนึ่งที่ใดสถานที่มีส่วนร่วมในหุ่นกระบอกหรือร้องเพลงจากรายการละครใหญ่ของเพลงพื้นบ้านในภาษาถิ่นต่างๆของราชาในภาษาพูดพวกเขาได้รับส่วนหนึ่งของประวัติความเป็นมา แต่ไหน แต่ไรครั้งนี้เนื่องจากพื้นที่และอาจจะย้ายไปบางลา Fazil ในย่าน Ferozepur (ในอินเดียปัญจาบ) บางครั้งในอดีตและจากนั้นพวกเขาย้ายไปยังประเทศปากีสถานใหม่ในปี 1947

แม้ตอนนี้ puppeteers เหล่านี้ไม่ได้มีชีวิตที่ตัดสิน บ้านของตัวเองมากน้อยและชุมชนของพวกเขาในรอบนอกของเมืองที่ประกอบด้วยกระท่อมชั่วคราวและบ้านโคลนเล็ก ๆ บางสิ่งบางอย่างที่สถานที่เหล่านั้นในชั้นต่ำสุดของสังคม ถูกและไม่มีที่ดินเป็นของตนเองโดยไม่ต้องอสังหาริมทรัพย์ใด ๆ ที่พวกเขาอาศัยอยู่ในท้องที่ซึ่งในการพูดจาของปากีสถานเรียกว่า Kachi Abadis (สลัม)

เพราะของดีมากสภาพทางเศรษฐกิจของพวกเขาพวกเขาไม่เคยมีทรัพยากรที่สามารถสร้างที่อยู่อาศัยถาวรของพวกเขา

พวกเขาเป็นนักแสดงทั้งหมดของหุ่นกระบอกแบบดั้งเดิมและได้เรียนรู้ศิลปะจากบรรพบุรุษของพวกผู้ใหญ่ของพวกเขาและสมาชิกอาวุโสอื่น ๆ ของครอบครัว ศิลปะการทำหุ่นจริงจากไม้กำลังจะตายออกหรือตายอาจเป็นเพราะทั้งหมดหุ่นที่พวกเขาทำงานเป็นคนเก่าที่พวกเขาได้รับการถ่ายทอด หุ่นใหม่ยังไม่ทำในขณะนี้และเมื่อถามว่าทำไม? ส่วนใหญ่ของพวกเขาตอบว่ามันเป็นงานฝีมือใช้เวลานานและในมุมมองของศิลปะการแสดงละครหุ่นการตายและความต้องการลดลงมันไม่คุ้มค่าความพยายาม หุ่นที่พวกเขามีกำลังมากพอตามภาระงาน พวกเขาไม่ต้องการจะพยายามหาบางอย่างที่นำรางวัลเพียงนิด ตั้งแต่หุ่นเหล่านี้จะไม่ได้รับความเสียหายได้อย่างง่ายดายพวกเขาจัดการเพื่อดำเนินการซ่อมแซมตัวเองเล็กน้อย

หุ่นเหล่านี้ทำจากไม้ของต้นมะม่วงจะแต่งกายในชุดสีสันสดใสที่ทำปีละครั้ง puppeteers บอกว่าพวกเขาทำชุดใหม่ปีละครั้งเป็นชนิดของพิธีกรรม, ไม่สอดคล้องกับการสวมใส่และการฉีกขาด มันอาจจะความยากจนของทรัพยากรซึ่งทำให้พวกเขาเปลี่ยนเครื่องแต่งกายไม่บ่อยมากขึ้น

เหล่านี้หุ่นสตริง (หุ่นเชิด) จะดำเนินการโดย puppeteers แบบดั้งเดิมเมื่อมีการเชิญจากผู้คน ตามกฎที่พวกเขาไม่ไปและดำเนินการในการชุมนุมสาธารณะขนาดใหญ่เช่น melas ต่างๆและ URS ที่จุดชนบทของ Punjab, Sindh และทิศตะวันตกเฉียงเหนือ Frontier เพราะความต้องการของพวกเขาสำหรับผู้ชมขนาดเล็ก การแสดงของพวกเขาได้รับการออกแบบดังกล่าวอาจอยู่ในแฟชั่นที่มันมีความหมายสำหรับกลุ่มเล็กของคนมากกว่าฝูงชนนับพัน teaming ขนาดของหุ่นและชุดนี้ยังมีขนาดเล็กเกินไปที่จะเห็นได้อย่างถูกต้องและชื่นชมในฝูงชนขนาดใหญ่

puppeteers แบบไม่รู้สึกปลอดภัยในขนาดใหญ่congregations เป็นหนึ่งจะได้พบใน melas และ URS โดยเฉพาะอย่างยิ่งมีช่องโหว่ผู้หญิงที่พวกเขามีมากมายของความยากลำบากในการป้องกันภายในบรรยากาศการมีความสุขมาก - สลัดของ Mela ของพวกเขา

การแสดงจะมีขึ้นตามปกติการเชิญที่จำนวนเงินค่าธรรมเนียมจะตัดสินใจก่อนการแสดง ก่อนหน้านี้พวกเขาใช้ในการเดินเตร่ในถนนของหมู่บ้านและเมืองเร่ขายเพื่อให้เด็กเห็นการแสดงและในการหาผู้ชมทันทีจะวางตั้งง่ายและเริ่มดำเนินการ พวกเขาจะจากนั้นได้รับเงินจากผู้ชม มันเป็นของระบบจองตั๋ว, ค่าบัตรเข้าชมได้ก่อนตัดสินใจที่ค่อนข้างมีราคาไม่แพงที่เด็กของท้องถิ่นสามารถซื้อได้อย่างง่ายดาย ตอนนี้พวกเขาได้รับเชิญมักจะโดยคนที่บ้านของพวกเขาในโอกาสเช่นงานวันเกิดของเด็กหรือแม้กระทั่งหายากมากพิธีสมรส; หมดจดเพื่อประโยชน์ของความสุขและความสนุกสนาน

กลุ่มที่ดำเนินการแตกต่างกันจากสองประมาณหกคน ในหมวดทั่วไปของแรงงานชายงานหุ่นกระบอกและทำหน้าที่เป็น narrators ในขณะที่ผู้หญิงมักจะร้องเพลง พวกเขายังสามารถเล่นดนตรี แต่ในบางสถานการณ์คนเท่านั้นที่ทำเช่นกัน การแสดงจะมีขึ้นในเวลากลางคืนมักจะอยู่ภายใต้ความหลากหลายของชนพื้นเมืองของ tambu เรียกว่าเต็นท์หรือแคมป์ ขั้นแรกให้พวกเขายกระดับแพลตฟอร์มไม้มักอยู่ในรูปของด้านบนไม้แบน ๆ มีขาที่เรียกว่า Takht เพื่อให้ระดับของมันอยู่เหนือที่ของผู้ชมนั่งยองแล้วแขวนผ้าที่เรียกว่า chaddar แม้บางครั้ง charpoy จะใช้ในการวงล้อมออกปฏิบัติงานพื้นที่ซึ่งโดยทั่วไปจะกระทำโดยการแขวนผ้า ในสมัยแสงได้ทำโคมไฟจากการเผาไหม้น้ำมัน แต่ตอนนี้มีการใช้หลอดไฟฟ้า แสงสว่างเป็นชนิดพื้นฐานที่สุดเป็นความเครียดที่ไม่ได้อยู่บนผลแสง แต่เรื่องราวและทักษะการดำเนินงานเหล่านั้นหุ่น

มีหลากหลายรูปแบบการแสดงละครหุ่นและทั้งหมดต้องการ puppeteers มีหุ่นเงาหุ่นเหล็ก, หุ่นเชิด, หุ่นตารางบนสุดหุ่นร่างกาย, หุ่นมือหรือถุงมือ, ฯลฯ ไม่ว่ารูปแบบเป็น,บทบาทของ puppeteer คือการจัดการกับวัตถุทางกายภาพในลักษณะที่ว่าผู้ชมจะเชื่อว่าวัตถุเป็นที่ย้อมสีที่มีชีวิต ในบางกรณีคนของ puppeteer นี้ยังมีคุณสมบัติที่สำคัญ

ใส่ภาษาถิ่นในที่นิทานจะเล่าเรื่องได้ถูกแทนที่ร่วมสมัยมากขึ้นโดยสำนวนและเพลงดนตรีแบบดั้งเดิมอุดมด้วยได้รับการทดแทนโดยเพลงขึ้นเพลงภาพยนตร์ปัจจุบัน ที่ใช้ในการเก่าเกินไปได้ถูกแทนที่โดยเพิ่มเติมล่าสุดgadgets และยังไม่ได้เป็นเวลานานก่อนที่คอมพิวเตอร์สร้างเสียงและอิเล็กทรอนิ manipulations ใช้เวลามากกว่า ใครจะรู้?

ในปากีสถานเมื่อเราพูดเกี่ยวกับหุ่นกระบอก, Rafi Peer โรงละครเป็นที่รู้จักกันดีและมีความเกี่ยวข้องกับหนึ่งในครอบครัวที่รู้จักกันดีของภูมิภาคนี้ที่มีการเกี่ยวข้องกับศิลปะการแสดงหนึ่งวิธีหรืออื่น ๆ Faizan Peerzada คือการจัดการกับโครงการที่ได้นำมันไปยังต่างประเทศที่เขาได้รับการดำเนินการเป็น puppeteer รับการฝึกอบรมตั้งแต่ปี 1978 และเขาได้สร้างขึ้นมากกว่า 1,500 หุ่นสำหรับหลากหลายของหุ่นเล่นกับการแสดงทั่วประเทศปากีสถาน เนื่องจากความจงรักภักดีที่สม่ำเสมอของเขาเขามีบทบาทเป็นเครื่องมือในการฟื้นฟูไม่เพียง แต่รูปแบบศิลปะนี้ แต่นำมันไปก่อนหน้าของการรับรู้ของประชาชนเช่นกัน สนับสนุนยกย่องมากที่สุดของเขาในด้านนี้กำลังเล่นเป็นเจ้าภาพถึงสี่เทศกาลหุ่นนานาชาติของปากีสถานในประวัติศาสตร์ของเมืองลาฮอร์ตั้งแต่ปี 1992

กระทั่งความพยายามของเขาได้ทำให้เทศกาลนี้อย่างใดอย่างหนึ่งที่ดีที่สุดในภูมิภาคเอเชียแปซิฟิก วันนี้ก็สามารถจะกล่าวว่าหุ่นกระบอกในปากีสถานที่กลายเป็นรูปแบบที่สำคัญของการสื่อสารและความบันเทิง และเป็นที่แน่นอนที่นี่จะพูด

"กับเส้นทาง Faizan การตั้งค่าหุ่นพิพิธภัณฑ์ใน Lahore. เขายังได้เริ่มต้นและการตั้งค่าบทปากีสถานของ UNIMA (ยูเนี่ยนอินเตอร์เนชั่นแนล de la Marionette). และเป็นสมาชิกผู้ก่อตั้งเขาหัวว่าเป็นของนายก. ยังได้รับการ Faizan ศิลปะและเทคนิคผู้อำนวยการ 1 และ 2International Dance เทศกาลละครและปากีสถานจัดขึ้นในปี 1996 and1997"

อื่นจากพระองค์ Samina Ahmed นอกจากนี้ยังดูแลการแสดงหุ่นที่ Alhamra Arts Council ลาฮอร์ที่มีการจัดขึ้นในวันอาทิตย์ แต่พวกเขาจะไม่เติบโตอย่างที่ควรจะเป็นและจะสามารถสังเกตได้ง่ายว่าพวกเขาเป็นเช่นเดียวกับพวกเขาสามสิบปีที่ผ่านมา แม้รูปแบบและเรื่องราวยังไม่ได้รับการเปลี่ยนแปลง

Sergey Obraztsov ผู้ได้รับการกล่าวถึงบ่อยเป็นบิดาแห่งศิลปะหุ่นกระบอก, มีความชำนาญในการใช้นิ้วpuppeteer และ puppeteer แสดงด้วยมือเปล่าของเขา หมายเลขที่มีชื่อเสียงของเขาเป็นคู่เต้นแทงโก้ที่มีการเคลื่อนไหวที่ซับซ้อนต้องถูกจัดการโดยเจ็ด puppeteers พร้อมกัน สองของ puppeteers ทันสมัย​​ที่มีชื่อเสียงมากที่สุดคือ Jim Henson Frank Oz และ การใช้ Muppets งานของพวกเขามีความบันเทิงสำหรับเด็กมานานหลายทศวรรษในละครโทรทัศน์ยอดนิยมเช่นงา Street, และผู้ใหญ่สำหรับ Muppet แสดง Oz Henson และยังทำงานประจำในภาพยนตร์รวมทั้งการทำงานและทิศทางใน puppeteer1982 ภาพยนตร์ TheDark คริสตัลและ 1986 ภาพยนตร์เรื่องผีดุ Oz ยังเป็นที่รู้จักกันดีสำหรับการทำงานของเขากับหุ่นเชิดของการตัดสินใจที่ได้รับความนิยมในภาพยนตร์ชุดสตาร์วอร์สและเป็นหนังผู้อำนวยการดังกล่าวเป็นดนตรีลิตเติ้ลห้างของความน่ากลัว จิมตัวเองไม่เคยเล่นกับหุ่นเมื่อเขายังเป็นเด็ก แต่ทันทีที่โทรทัศน์ออกมานี้ศิลปินหนุ่มเริ่มต้นในการทดสอบกับรูปแบบศิลปะนี้ ในขณะที่ในทางกลับกันผู้ปกครอง Frank Oz ของถูกทั้ง puppeteers แต่แฟรงค์ไม่ได้ลงไปจนกระทั่งเขาได้พบกับจิมและMuppets เห็นเป็นครั้งแรก

ศิลปะการแสดงละครหุ่นการแสดงความเห็นได้จริงในเรื่องสังคมการเมืองโรแมนติกทางศาสนาและเป็นตำนานในยุคเมื่อเครื่องมือที่ทันสมัย​​ของการสื่อสารที่ไม่ได้คิดค้นได้ แต่ในยุคปัจจุบันนี้ศิลปะโบราณและมีสีสันกำลังจะล้าสมัยและอาจกลายเป็นสูญพันธุ์หาก ไม่ได้บันทึก

หุ่นผ่านวัย

โหลดเพลงใหม่ล่าสุด เพลงใหม่ ฟังเพลง